Bir yanlış vardı gözlerimde, iki de soru.
Üzülmüşmüydün? Üzmüşmüydüm?
Sonralara attım hep, gelir dedim kayıklarla cevaplar..
Ne kadar sonra, o kadar açık..
Sen kahverengiyi severdin, kazakların kahverengi.
Ben açıkları sevdim, seçik olmayanları.
Bir alış vardı sözlerimde, iki de doğru.
Üzülmüştün, üzmemiştim.
Öncelere geldim hep, gelin kedim, bir de dualarla sevaplar...
Ne kadar anma, o kadar kaçık.
Ben kahveleri severdim, sabahlarım edilgendi.
Sen balçıkları sevdin, secde kapanmaları..
Bir kaçış vardı öpmelerinde, iki de konu.
Üzmüştün, üzülmemiştim.
Bazıları sövdün hep, bilirim dedin, bir de duvaklarla seraplar...
Ne kadar saçma, o kadar yoksul.
Biz kendimizi severdik, anlarımız dikendi.
Siz alçakları sevdiniz, ''öc''de kapışmaları...
Bir aldanış vardı ellerimizde, iki de kapanış.
Jülide Arora
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder